Տարեմուտ է, և մի՞թե մենք իրար շնորհավորելու պատճառ ունենք: Ռուսական մի հիանալի խոսք կա, որը եթե վերաձևակերպենք կհնչի այսպես. ամեն հայ այսօր երջանիկ է այնքան, որքան երջանիկ է իր ամենադժբախտ հայրենակիցը: ՈՒ՞մ շնորհավորենք, նրան, ով Հայրենիք չունի և գիտի ցանկացած պարագայում երջանի՞կ լինել, նրան, ով սգակիր է և ապրում է ի հեճուկս, թե՞ նրանց, ովքեր այլևս մեր հետ չեն, մեր հոգու ու սրտի մեջ են:

Եկեք խոստովանենք, որ բոլորով միասին տարբեր գրական ոճերով ավիրյանին «համբալը հերդ ա» ասելով ոչինչ չփոխեցինք մեր կյանքում, բացի նրանից, որ ներքաշվեցինք ևս մեկ մանկապարտեզային լեզվակռվի մեջ:

Կոնկրետ գերի ենք ընկել սրանց ձեռքը, դրա համար նախ ինքներս մեզ պիտի ազատենք մեր տներում գերու կարգավիճակից, ապա մտածենք Բաքվի գերիների մասին: Առանց առաջինի երկրորդն անհնար է:

Նույնիսկ միջին օղակի մենեջեր աշխատանքի ընրունելուց պահանջում ենք առնվազն բարձրագույն կրթություն ու աշխատանքային փորձ։ Էմիրաթներում նաև պահանջում էինք հոգեկան առողջության սերտիֆիկատ, կրիմինալ սերտիֆիկատ (Certificate of Good Conduct), թմրամիջոցների թեստ ու ընդհանուր առողջության թեստ՝ վերջինը վիզայի համար։

Բաշար Ասադը հեռանալուց առաջ հնարավորություն չունեցավ ասելու մոգական խոսքերը. «Ես սխալվեցի: Ջուլանին ճիշտ է»: Իսկ ռուսները Սիրիայում վիրտուոզ իշխանափոխություն կատարեցին:

Ցանկացած քաղաքական միավոր կամ անհատ, ով ՌԴ-ին հակադրվելու օրակարգ է իր համար սահմանում իբրև ՀՀ-ի ինքնիշխանության պահպանման ելակետ ու առաջնահերթություն, դրանով էականորեն ու լիարԺեքորեն նպաստում է հենց ՀՀ-ի լիարժեք ու ամբողջական կախվածության ավելացմանը և ինքնիշխանության ուծացմանը, որի արդյունքում գոյաբանական սպառնալիքին դիմագրավելու համար ՀՀ-ն դիմելու է այդ նույն ՌԴ-ին՝ այս կամ այն ֆորմատով առավել խորացնելու (ինտեգրվելու) գործակցությունը:

Նիկոլ Փաշինյանը վերջին երկու տարում խուսափում է ԱՊՀ նիստերին մասնակցելուց, ԵԱՏՄ նիստերին մասնակցելուց՝ ոչ։ Ցավալի զուգադիպությամբ, այս անգամ այդ երկու նիստերը մեկ վայրում են, մեկ օր տարբերությամբ...

Խնդիրը ոչ բանավեճն է, ոչ ճշմարտությունը, ոչ իրողությունը: Խնդիրը ֆոն ստեղծելն է արարից առաջ, վերջնական արարից առաջ, որի անունն է Արցախի հարցի ավարտուն և անմնացորդ փակում՝ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբից դուրս գալով...

Երեկվանից սկիզբ առած թեման՝ ՄԵԿ հոգու և նախկին նախագահների ներկայացուցիչների միջև, չի կարող համարվել միայն նրանց չորսի գործը...

Նիկոլը 1993 թվականից, Բլեյանի հետ հանդիպումից հետո, երբ մենք 2-րդ կուրսում էինք սովորում, արդեն իր ադրբեջանամետ դիրքորոշման մասին բարձր արտահայտվում էր։